Θυμάμαι ένα μεσημέρι του περσινού καλοκαιριού στη Λάρισα με ωραίο τσίπουρο και την παλιά φοιτητική μου παρέα.
Αυτό το ζεστό μεσημέρι και την γαστριμαγική του ατμόσφαιρα μπορώ να τα περιγράψω, αλλά πραγματικά, ίσως από τις λίγες φορές, δεν μπορώ να περιγράψω του μεζέδες.
Ξαναδιαβάζοντας το βιβλίο «Μεζές» της Νταϊάνα Κόχυλα κατάλαβα το λόγο. Όλοι οι μεζέδες που ήρθαν στο τραπέζι δημιούργησαν μια διασκεδαστική αρμονία με το περιβάλλον, το ποτό και την διάθεση μας.
Η ανάμνηση αυτή είναι η ουσιαστικά η αρχή για να αναδειχθεί η σημασία του μεζέ.
Η λέξη «μεζές» σημαίνει στα μέσα της μέρας. Οι διάφοροι μεζέδες πάντα συνοδεύουν κάποιο ποτό. Υπάρχουν πικάντικοι μεζέδες που συνοδεύουν ρακί, τσίπουρο και ούζο και πιο ελαφροί μεζέδες που συνοδεύουν κρασιά.
Θα ήταν, ίσως, χρήσιμο να αναφερθεί ο κατάλληλος μεζές για το λευκό κρασί, το τσίπουρο ή τη ρετσίνα, αλλά είναι πιο χρήσιμο να αναφερθεί η γαστρονομική δυναμική του μεζέ συνολικά προσθέτοντας την φαντασία του μάγειρα/μαγείρισσας όπως και οι επιλογές της παρέας.
Μοναδικό χαρακτηριστικό είναι ότι ο μεζές δεν είναι τίποτα το σοβαρό, αφήνοντας μια χαλαρή αίσθηση, η οποία ενισχύεται από την καλή παρέα και το καλό ποτό. Μια χαλαρή αίσθηση που όσο περνάει η ώρα και έρχονται κι άλλοι μεζέδες οδηγούν στην διασκέδαση.
Η ποικιλία των υλικών, που χρησιμοποιείται για την παρασκευή τους, τα πολλά χρώματα, η γευστική τους απλότητα και τα διαφορετικά τους αρώματα είναι τα χαρακτηριστικά που κάνουν τον μεζέ την αφορμή για να συναντηθείς με την παρέα.
Ενώ έχει περάσει ένα μεγάλο χρονικό διάστημα μακριά από αυτά τα αγαπημένα τραπέζια, ένας απλός μεζές μπορεί να φέρει μια κοινωνική ζεστασιά. Ένα κομμάτι φέτας, δυο ελιές, μια ντομάτα, λίγο παξιμάδι και μια ρακί αρκούν για να ξεκινήσει η κουβέντα.
Αυτά τα τραπέζια με τους νόστιμους μεζέδες και η σχεδόν ασυναίσθητη τελετουργία στην ακολουθία των γεύσεων δημιουργούν τις καλύτερες αναμνήσεις με τους φίλους μας και μια νοσταλγία.
Μια εύκολή και γρήγορη πρόταση για μεζέ είναι η ομελέτα με σέσκουλα, ντομάτα και φέτα, που μπορεί να συνδυαστεί με λευκό ξηρό κρασί ή ρετσίνα.
Υλικά για 8 μερίδες
• 4 φλιτζάνια σέσκουλα ή σπανάκι
• 3 κουταλιές ελαιόλαδο
• 1 μεσαίο κρεμμύδι ψιλοκομμένο
• 2 κουταλιές ντοματοπολτός
• 1 ½ φλιτζάνι (180γρ περίπου) φέτα
• 5 μεγάλα αυγά
• Αλάτι, πιπέρι
Εκτέλεση
1. Πλένετε και στεγνώνετε καλά τα σέσκουλα. Ζεσταίνετε το ελαιόλαδο στο τηγάνι, σε μέτρια φωτιά. Προσθέτετε το κρεμμύδι, χαμηλώνετε τη φωτιά και ανακατεύετε μέχρι να ξανθύνει ή για 12-15 λεπτά. Ρίχνετε τον τοματοπολτό και ανακατεύετε. Προσθέτετε τα σέσκουλα ή το σπανάκι και αλατοπιπερώνετε. Δυναμώστε λίγο τη φωτιά, ανακατεύετε όλα τα υλικά και τα ψήνετε μέχρι τα σέσκουλα να μαλακώσουν και να πιούν όλα τα υγρά τους.
2. Προσθέτετε τη φέτα και ανακατεύετε μέχρι να λιώσει ή 5-7 λεπτά
3. Χτυπάτε τα αυγά με λίγο αλατοπίπερο. Τοα ρίχνετε στο τηγάνι και το γέρνετε ώστε να καλυφθεί όλη του επιφάνεια. Επαναλαμβάνετε αρκετές φορές μέχρι να πήξει η ομελέτα και να γίνει αφράτη. Τη σερβίρετε ζεστή ή χλιαρή.
Η συνταγή είναι από το βιβλίο «Μεζές» της Νταϊάνα Κόχυλα, εκδόσεις Μίνωας, 2013
