Στην εκπνοή αυτού του έτους, που είναι και το έτος ίδρυσης μας, σκεφτήκαμε να γνωριστούμε λίγο καλύτερα και να πούμε την ιστορία μας.
Οι ιστοσελίδες στο διαδίκτυο δεν μπορούν να επικοινωνήσουν πάντα την ιστορία και το λόγο ύπαρξης μιας ομάδας νέων ανθρώπων, ούτε και την αποστολή και το όραμα τους. Γι αυτό παρακάτω θα ξετυλίξουμε το κουβάρι του Womenassociations, μέχρι να πλέξουμε την σημερινή του κατάσταση.
Όλα ξεκίνησαν στα τέλη του 2011, με αρχές 2012, όπου σαν ιδιωτικός υπάλληλος σε μια από της μεγαλύτερες εταιρείας της χώρας και όντας εργαζόμενη ήδη 2 χρόνια εκεί, αποφάσισα ότι ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΟΥ!!!!
Μολαταύτα δεν μπορούσα να την παρατήσω διότι έπρεπε κάπως να βιοποριστώ. Αλλά το ωράριο της εργασίας μου, αυστηρά 8-4, μου άφηνε το περιθώριο να ασχοληθώ με κάτι άλλο. Το θέμα είναι με τι και γιατί.
Το καλοκαίρι του 2011, πήγα διακοπές στο χωρίο μου, στους Κασσάνους Πεδιάδος Ηρακλείου Κρήτης, η επιβολή της γιαγιάς μου να παραστώ σε ένα μνημόσυνο, δημιούργησε ουσιαστικά την ιδέα του Womenassociations. Εκεί, λοιπόν, δοκίμασα, κουλουράκια, που τα είχαν παρασκευάσει γυναίκες από ένα γυναικείο συνεταιρισμό της ευρύτερης περιοχής.
Γύρισα στην ρουτίνα μου τέλη Αυγούστου, αλλά δεν μπορούσα να ξεχάσω την γεύση από τα κουλουράκια και γι αυτό έψαξα τον γυναικείο συνεταιρισμό στο διαδίκτυο. Δεν βρήκα τίποτα, ούτε καν ένα τηλέφωνο. Έψαξα άλλους συνεταιρισμούς και βρήκα διάσπαρτες πληροφορίες, οι οποίες όπως αποδείχτηκε αργότερα δεν ήταν και οι πιο έγκυρες.
Μαζί με ένα συμφοιτητή μου (αποφοίτησα το 2010) σκεφτήκαμε να κάνουμε μια ιστοσελίδα, που να πληροφορεί το κοινό για τους γυναικείους συνεταιρισμούς. Σε ένα απόγευμα αγοράσαμε το όνομα από το papaki και βρήκαμε μια εταιρεία να μας δημιουργήσει την ιστοσελίδα.
Εκτός από την ιστοσελίδα, ιδρύσαμε μια ατομική επιχείρηση στο όνομα μου για να προωθούμε τα προϊόντα των συνεταιρισμών σε παντοπωλεία των Αθηνών. Είχα προσυμφωνήσει ήδη με 2 γυναικείους συνεταιρισμούς από την Κρήτη.
Και προκύπτουν, λογικά, δυο ζητήματα: 1) που βρέθηκαν τα λεφτά και 2) που βρέθηκαν οι πληροφορίες για την καταχώρηση των συνεταιρισμών. Τα χρήματα βρέθηκαν γιατί δουλεύαμε και οι δυο, τότε οι μισθοί ήταν ακόμα καλοί και οι πληροφορίες βρέθηκαν γιατί 3 μήνες το καλοκαίρι του 2012 επικοινώνησα και με το τελευταίο χωρίο αυτής της χώρας.
Ήταν 3 μήνες με πολύ ζέστη, χωρίς κλιματιστικό, πολλά τηλέφωνα, πολύ διαδίκτυο και μια αέναη προσπάθεια να πείσω όλες αυτές τις γυναίκες ότι δεν θα πληρώσουν τίποτα για να καταχωρηθούν στην ιστοσελίδα μας.
Η αλήθεια είναι ότι φώναξα, μίλησα άσχημα, πράγμα όχι και τόσο ευγενικό, καθότι αυτές οι κυρίες έχουν την ηλικία της μάνας μου ή της γιαγιάς μου. Άλλα έπρεπε να πάρω τις πληροφορίες για να πετύχει αυτή η ιδέα, που θα τις ωφελούσε, και έκανα ό,τι ήταν δυνατόν.
Με τον συμφοιτητή δεν πήγε και τόσο καλά, μετά από κάποιους μήνες, διότι δεν πουλούσαμε στη χονδρική, πράγμα λογικό, δεν υπήρχε χρόνος λόγω του ότι δουλεύαμε και συνέχισα μόνη μου. Πάλι ανεπιτυχώς για τους επόμενους 6 μήνες, όπου και έκλεισα την εταιρεία.
Όμως, πραγματικά με έτρωγε που είχα αποτύχει και ήθελα να βρω την αιτία. Η αιτία ήταν ότι έκανα αυτό που μου αρέσει χωρίς να έχω γνώσεις αρκετές. Μελέτησα τους συνεταιρισμούς, ταξίδεψα λίγο και παρατήρησα την συμπεριφορά μου απέναντι τους.
Σίγουρα δεν υπάρχει βιβλίο ή σχολή που να σε μυεί στην επικοινωνία με τους γυναικείους συνεταιρισμούς αλλά υπάρχει το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο, που επί 2 χρόνια, μου έμαθε όσα έπρεπε για τους συνεταιρισμούς και την διαχείριση των τροφίμων. Ήταν 2 χρόνια κοπιαστικά, εξαντλητικά αλλά συνάμα πολύ δημιουργικά, που μου πρόσφεραν πολλές γνώσεις και προσωπικές δεξιότητες.
Από το 2011 έως και το 2016, που πήρα το μεταπτυχιακό από το Γεωπονικό, σπούδαζα (ενδιάμεσα ειδικεύτηκα στις πωλήσεις μέσω ενός διπλώματος στις πωλήσεις) και δούλευα και αφού ήδη είχα αποτύχει μια φορά, έπρεπε κάτι να κάνω.
Στην πορεία αυτών των χρόνων το womenassociations.gr υπήρχε και το εμπλούτιζα ανά διαστήματα. Σε αυτά τα πέντε χρόνια βρήκα γιατί το δημιούργησα, βρήκα τι πραγματικά μου αρέσει. ΤΟ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ ΠΡΟΊΌΝ και μόνο οι γυναίκες αυτών των συνεταιρισμών ξέρουν την ιστορία του.
Στα τέλη του 2016, δημιούργησα ένα πλάνο και ζήτησα από 5 ανθρώπους να ακολουθήσουν το όραμα μου. Τον Ιανουάριο του 2017 καταθέσαμε τα χαρτιά μας στο Υπουργείο Εργασίας για την ίδρυση της ΚΟΙΝΣΕΠ. Ήξερα ότι την προηγούμενη φόρα είχα αποτύχει γιατί δεν είχα μια ομάδα να στηρίζει όλο αυτό το πλάνο.
Η Ελένη, ο Σωτήρης, ο Γιώργος, η Αθανασία είναι η ομάδα του Womenassociations. Δουλεύουν και οι 4 στον ιδιωτικό τομέα και παρά την έλλειψη χρόνου και χρημάτων πολλές φορές, συνεχίζουμε και προσπαθούμε, όλοι μαζί.
Όλοι μαζί απογοητευόμαστε ανά διαστήματα, όλοι μαζί χαιρόμαστε αν τα πράγματα πάνε καλά, όλοι μαζί αποφασίζουμε και όλοι μαζί στηρίζουμε τους γυναικείους συνεταιρισμούς.
Μετά από 10 μήνες λειτουργίας και στο τέλος του 2017, εύχομαι το 2018 να φέρει λίγη «παράδοση» παραπάνω σε όλους μας.
Χρόνια Πολλά & Καλή Πρωτοχρονιά!!!
